بی‌ادبی
بی‌ادبی که پرروئی، گستاخی، جسارت یا وقاحت هم نامیده میشود، نشان دادن بی‌احترامی با پی‌روی نکردن از قانون‌های اجتماعی یا آداب یک گروه یا فرهنگ است.
نمونه‌ها
کلامی
رفتارهای ضداجتماعی
رعایت نکردن ترتیب صف (توی صف زدن)
قلدری
فخرفروشی
خمیازه، سرفه یاعطسه بدون پوشش دهان
ایجاد مزاحمت برای دیگران با سروصدا و موسیقی بلند
استفاده از تلفن همراه در جاهایی مانند کتابخانه
رانندگی تهاجمی
آزادی مشروط (حقوق)
آزادی مشروط (به انگلیسی: Probation) اعطای آزادی ای است که پیش از پایان دوره محکومیت به محکومان به حبس داده میشود تا چنان‌چه در طول مدتی که دادگاه تعیین میکند از خود رفتاری پسندیده نشان دهند و دستورهای دادگاه را اجرا کنند، از آزادی مطلق برخوردار شوند. این اقدام در جهت اصلاح بزه‌کار و آماده ساختن وی برای بازگشت به زندگی اجتماعی صورت می‌گیرد. آزادی مشروط شامل کلیه زندانیان اعم از زن و مرد با هر سنی می‌گردد.
مجرمی که با آزادی مشروط به جامعه بازگردانده شده تحت مراقبت و پایش قرار دارد و در عین حال که تحت نظر مقامات انتظامی است، تحت حمایت‌های درمانی نیز قرار دارد.
تاریخچه
نخستین بار آزادی مشروط در سال ۱۳۳۷ وارد نظام کیفری ایران شد. به موجب ماده واحده این قانون هرکس که برای مرتبه اول به علت ارتکاب جنحه یا جنایت به مجازات حبس محکوم شده بود تحت شرایطی می‌توانست از آزادی مشروط استفاده نماید این قانون بعدها وارد قانون مجازات اسلامی گردید و آخرین بار درسال ۱۳۷۷ اصلاح شد.
شرائط اعطای آزادی مشروط
به موجب ماده ۳۸ قانون مجازات اسلامی هر کس برای بار اول به علت ارتکابی جرمی به مجازات حبس محکوم شده باشد و نصف زمان مجازات را گذرانده باشد دادگاه صادرکننده حکم می‌تواند در صورت وجود شرایط زیر حکم به آزادی مشروط صادر کند:
هرگاه در مدت اجرای مجازات مستمراحسن اخلاق نشان داده باشد.هر گاه از اوضاع و احوال محکوم پیش بینی شود که پس از آزادی دیگر مرتکب جرمی نخواهد شد.هرگاه تا آنجا که استطاعت دارد ضرر و زیانی که مورد حکم دادگاه یا مورد موافقت مدعی خصوصی واقع شده بپردازد یاقرار پرداخت آن را بدهد.
به موجب ماده ۳۹ قانون مجازات اسلامی صدور حکم آزادی مشروط منوط به پیشنهاد سازمان زندان‌ها و تایید دادستان یا دادیارناظر خواهد بود. همچنین زمان استفاده از آزادی مشروط ربه موجب ماده ۴۰ قانون مجازات اسلامی حداقل یکسال وحداکثر پنج سال می‌باشد.
حبس تعلیقی
حبس تعلیقی نوعی حبس و مجازات تعلیقی است که شخص به آن محکوم میشود اما به تعلیق درآمده و اجرا نمی‌شود.
در ایران
طبق ماده ۲۵ قانون مجازات اسلامی جمهوری اسلامی ایران، حاکم می‌تواند با وجود شرایط مقرر در این قانون، هرگونه حبسی را همچون حبس بازدارنده و حبس تعزیزی را معلق نماید که به‌آن حبس تعلیقی گفته میشود.
طبق این ماده از قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، در زمان صدور حکم هرگونه حبس از سوی حاکم (حبس بازدارنده و حبس تعزیزی) در صورتی که ضمن صدور این احکام حاکم مقرر دارد که به‌عنوان مثال اگر محکوم در مدت معینی مرتکب جرم نشود، محکومیت وی لغو خواهد شد و در غیر این‌صورت حبس تعلیق شده وی در مورد او اجرا خواهد شد.
حبس خانگی
حبس خانگی (حصر خانگی، بازداشت خانگی) از نگاه حقوقی یعنی حوزه آزادی یک شخص توسط صاحبان قدرت محدود به خانه یا محل سکونت او شود. معمولاً در این شرایط هرگونه سفر، ملاقات با دیگران، ابراز عقیده یا ارتباط با دنیای خارج ممنوع و یا بسیار محدود می‌باشد. بازداشت خانگی به عبارتی جایگزین خفیفی برای بازداشت در زندان است. بازداشت خانگی در شرایطی استفاده میشود که مجازات زندان به دلایل مختلف مناسب به نظر نمی‌رسد و اغلب توسط دولت‌های خودکامه و استبدادی علیه مخالفان سیاسی اعمال میشود. به طور معمول شخصی که در بازداشت خانگی می‌باشد به ابزار ارتباطی دسترسی ندارد. اگر ارتباطات الکترونیکی مجاز باشد، یقیناً مکالمات و ارتباطات کنترل و شنود میشود.
جزئیات
تنها در برخی موارد استثنایی ممکن است فردی را بدون داشتن وکیل قانونی و بدون هیچگونه حکم قضایی تحت بازداشت خانگی قرار دهند. در برخی از کشورها در پی انتقادات شدید به این مجازات در طی سالیان، بازداشت خانگی به عنوان مصداقی از نقض حقوق بشر شناخته شده‌است. دربسیاری از کشورهای با حکومت استبدادی بازداشت خانگی با انگیزه سیاسی و به عنوان ساده‌ترین راه برای محدود کردن مخالفان شناخته میشود.
تاریخچه
اولین بار بطور رسمی قضات در اوایل قرن بیستم مجازات بازداشت خانگی را به عنوان جایگزین آزادی مشروط اعمال کردند. در آن زمان دستگاه‌های شنود و ردگیری وجود نداشت. از زمانی که دستگاه‌های کنترل و شنود الکترونیکی قادر به کنترل کامل محکوم شدند، این مجازات به عنوان جایگزین مجازات زندان در نظر گرفته شد. اولین حکم رسمی بازداشت خانگی در سال ۱۹۸۳ صادر شد که به دستان محکوم یک دستبند الکترونیکی جهت ردیابی و شنود متصل شده بود.
حبس خانگی در ایران
در دوره قاجار
طاهره قره العین از رهبران جنبش باب در دوره ناصرا‌لدین شاه بود که در جریان سرکوب بابی‌ها دستگیر شد و حدود ۳ سال در حبس خانگی بود.
در دوره پهلوی
شیخ خزعل فرمانروای محمره (خرمشهر کنونی) در پایان دوره قاجار بود. پس از قدرت‌گیری سردار سپه شیخ خزعل به مخالفان حکومت پیوست. سردار سپه پس از توافقی ابتدایی با شیخ خزعل او را ملزم کرد که برای پاسخگویی به دولت مرکزی به تهران برود. او تا پایان عمر در تهران در حبس خانگی زندگی کرد.
نصرت الدوله فیروز (فرزند فرمانفرما) وزیر مالیه رضاشاه بود که ناگهان مغضوب و به اتهام ارتشاء و سوءاستفاده مالی دستگیر شد. پس از مدتی تحمل زندان، با میانجیگری مستوفی‌الممالک، به خانه منتقل و در آنجا به مدت هفت سال تحت نظر قرار گرفت. او در اواسط سال ۱۳۱۵ دوباره بازداشت و چندماه بعد به سمنان تبعید شد و تا زمان مرگ در حبس خانگی ماند.
حسن مدرس از روحانیون مجلس دوم شورای ملی و سپس نماینده مردم تهران در مجلس سوم بود. مدرس پس از به سلطنت رسیدن رضاشاه به خواف و سپس کاشمر تبعید شد. رفتوآمد و دیدارهای حسن مدرس در دوران زندگی در خواف و کاشمر محدود و او عملا در حبس خانگی بوده است.
محمد مصدق نخست وزیر پیشین ایران در دوره پهلوی طی کودتای ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲ هجری شمسی با دخالت مستقیم امریکا عزل و پس از پایان دوره زندان (حکم دادگاه) تا پایان عمر در حبس خانگی به سر برد.
محمود طالقانی از اعضای جبهه ملی و از رهبران نهضت آزادی بود. او در سال ۱۳۵۰ به مدت حدود یک ماه در خانه خود تحت بازداشت خانگی قرار گرفت و پس از آن نیز به زابل و بافت تبعید شد. در دوران تبعید هم در خانه محل اقامتش با محدودیت رفتوآمد روبرو بود.
امیرعباس هویدا٬ نخست وزیر پیشین ایران در دوره پهلوی٬ در واکنش محمدرضا شاه به نارضایتی همه‌گیر سال ۱۳۵۷، تحت تعقیب قضایی قرار گرفت و در خانه امنی در منطقه فرشته تهران در بازداشت بود.
جیغ‌زدن
جیغ یک حالت انسانی است که انسان انجام می‌دهد و غالباً یک صدای بلند از دهان خود خارج میکند.
چوب‌زنی
چوب‌زنی نوعی تنبیه بدنیاست که به معنی ضربه زدن با چوب به اعضای بدن تنبیه‌شونده، از جمله نشیمنگاه، شانهها، پشت، دست و کف‌پاست. اندازه و قابلیت انعطاف چوب، تعداد ضربات و شیوه زدن ضربات به نحو چشمگیری متفاوت است.
در قرن نوزدهم و آغاز قرن بیستم، چوب‌زنی در بسیاری از نواحی خاورمیانه، آفریقا، آسیا، اروپا و مستعمرات اروپایی رایج بوده‌است. امروزه در بیشتر کشورهای توسعه‌یافته، چوب‌زنی قانوناً ممنوع است؛ هرچند در برخی ملّت‌ها هنوز رواج دارد.
در برخی کشورها، چوب‌زنی به عنوان راهی برای تنبیه متهمان در مراجع قضایی استفاده می‌شده‌است و میشود. همچنین، چوب‌زنی به عنوان روشی برای تنبیه کودکان در خانهها و مدرسهها به شمار میآید.
استفاده قضایی
چوب‌زنی، امروزه در دادگاه‌های قضایی جنوب شرقی آسیا(که در دوره استعمار بریتانیا باب شده‌است)، رواج دارد. در مالزی، سنگاپور، برونئی، زیمباوه، کنیا، بوتسوانا، تانزانیا، نیجریه نیز از این مجازات استفاده میشود. در اندونزی، چوب‌زنی به پشت وجود دارد.
استفاده آموزشی در خانهها و مدارس
استفاده از چوب برای حفظ انضباط در مدارس اروپا، بسیار رایج بوده‌است. قوانین مربوط به تنبیه بدنی در مدارس اروپا، در مدرسه‌های مختلف متفاوت بوده‌است. در برخی مدارس، تنها مدیر مدرسه حق اعمال چوب‌زنی را داشته است، اما در بیشتر مدارس خصوصی و دولتی، آموزگار و دیگر کارکنان مدرسه نیز حق تنبیه داشته‌اند؛ در بعضی مدارس دانش‌آموزان ارشد نیز حق چوب‌زدن دیگر دانش‌آموزان را داشته‌اند. در مدارس متوسطه در انگلستان، چوب‌زنی بیشتر منحصر به پسران می‌شد و کمتر این مجازات بر دختران اعمال می‌شد. عموماً از دانش‌آموز خواسته می‌شد که روی زمین دراز بکشد و یا روی یک صندلی یا میزتحریر خم شود، و آنگاه با چوب به پشت و نشیمنگاه او ضربه می‌زدند. در اکثر موارد، این تنبیه در حالی صورت می‌گرفت که شاگرد لباس‌هایش را به تن داشت. چوب‌زنی در مدارس امروز در بریتانیا ممنوع شده‌است؛ هرچند که در بسیاری از مستعمرات سابق بریتانیا از جمله سنگاپور، مالزی، زیمباوه و کنیا هنوز رایج است. در دیگر مستعمرات نیز چوب‌زنی رایج بود، تا این که قانوناً ممنوع شد. در نیوزیلند در سال ۱۹۹۰ و در آفریقای جنوبی در سال ۱۹۹۷ قانون چوب‌زنی را ممنوع ساختند. در مالزی، سازمان آموزش در سال ۱۹۵۷ چوب‌زدن به دختران را در مدارس آن کشور ممنوع کرد، هر چند چوب‌زنی دختران هنوز کم‌وبیش در مدارس ابتدایی و همچنین مدارس متوسطه رایج است
شوک الکتریکی
در حالت شوک الکتریکی،برق گرفتگی یا فره‌گرفتگی، گذشتن گردش الکتریکی از تن آدم مایه دریافت درد یا آسیب دیدگی در تن میشود. اگر خوش بخت بوده باشید گستره فره گرفتگی به دریافت خارش یا لرزش بسنده میکند. اما زمانی که در حال کار کردن بر روی خطوط توان بالا هستیم، نشانه ها فره گرفتگی میتوانند خیلی جدیتر باشند بگونه ای که درد، کم ارزش‌ترین آنها به شمار میآید. شناسایی گذرگردش از تن به عامل های گوناگونی مانند ولتاژ، گردش، زمان گذر گردش، راه گردش در تن, بسامد و... بستگی دارد. اما روی هم رفته آستانه شناسایی برای گردش DC ، اگر از دست بگذرد بین ۵ تا ۱۰ میلی آمپر و برای گردش AC با فرکانس ۶۰ هرتز بین ۱ تا ۱۰ میلی آمپر است.
بررسی دانشی رخداد برق گرفتگی
چرخه الکتریکی از یک سرچشمه توان ، راه گذر، بار الکتریکی و توانگیر تشکیل شده . راه گذر گردش از یک منبع تغذیه آغاز و به زمین پایان مى گیرد. همیشه الکتریسیته یا گردش الکتریکى ، کوتاه ترین راه را براى رسیدن به زمین پیدا مى کند . از آنجا که 70 درصد تن ما را آب تشکیل داده و آب رساناى بسیار خوبى براى گذر گردش الکتریکى مى باشد پس هنگامی که انگشت ما با یک چرخه تماس دار تماس پیدا مى کند یعنى کوتاه ترین راه براى گذر گردش پیدا شده است
مردزدایی
مردی زدایی (به انگلیسی: Emasculation) در لغت به معنای اخته سازی جانداران نر و از مردی انداختن جنس نر انسان است. اخته سازی یا خایه کشی به معنای برداشتن بیضه مردان است، این عمل خصوصاً در دوره برده داری جهت از بین بردن خوی نرینگی در بردگان بسیار مرسوم بوده است.
در گیاه شناسی به زدودن بخش نرینه گل گفته میشود و در دامداری به اخته سازی دام موسوم است.
Emasculation در اصطلاح عامیانه به معنای «احساس کمتر از یک مرد بودن» به کار می‌رود.
keywords : بوکیو،وب سایت بوکیو،مقالات بوکیو
بی‌ادبی که پرروئی، گستاخی، جسارت یا وقاحت هم نامیده میشود، نشان دادن بی‌احترامی با پی‌روی نکردن از قانون‌های اجتماعی یا آداب یک گروه یا فرهنگ است.
نمونه‌ها
کلامی
رفتارهای ضداجتماعی
رعایت نکردن ترتیب صف (توی صف زدن)
قلدری
فخرفروشی
خمیازه، سرفه یاعطسه بدون پوشش دهان
ایجاد مزاحمت برای دیگران با سروصدا و موسیقی بلند
استفاده از تلفن همراه در جاهایی مانند کتابخانه
رانندگی تهاجمی
آزادی مشروط (حقوق)
آزادی مشروط (به انگلیسی: Probation) اعطای آزادی ای است که پیش از پایان دوره محکومیت به محکومان به حبس داده میشود تا چنان‌چه در طول مدتی که دادگاه تعیین میکند از خود رفتاری پسندیده نشان دهند و دستورهای دادگاه را اجرا کنند، از آزادی مطلق برخوردار شوند. این اقدام در جهت اصلاح بزه‌کار و آماده ساختن وی برای بازگشت به زندگی اجتماعی صورت می‌گیرد. آزادی مشروط شامل کلیه زندانیان اعم از زن و مرد با هر سنی می‌گردد.
مجرمی که با آزادی مشروط به جامعه بازگردانده شده تحت مراقبت و پایش قرار دارد و در عین حال که تحت نظر مقامات انتظامی است، تحت حمایت‌های درمانی نیز قرار دارد.
تاریخچه
نخستین بار آزادی مشروط در سال ۱۳۳۷ وارد نظام کیفری ایران شد. به موجب ماده واحده این قانون هرکس که برای مرتبه اول به علت ارتکاب جنحه یا جنایت به مجازات حبس محکوم شده بود تحت شرایطی می‌توانست از آزادی مشروط استفاده نماید این قانون بعدها وارد قانون مجازات اسلامی گردید و آخرین بار درسال ۱۳۷۷ اصلاح شد.
شرائط اعطای آزادی مشروط
به موجب ماده ۳۸ قانون مجازات اسلامی هر کس برای بار اول به علت ارتکابی جرمی به مجازات حبس محکوم شده باشد و نصف زمان مجازات را گذرانده باشد دادگاه صادرکننده حکم می‌تواند در صورت وجود شرایط زیر حکم به آزادی مشروط صادر کند:
هرگاه در مدت اجرای مجازات مستمراحسن اخلاق نشان داده باشد.هر گاه از اوضاع و احوال محکوم پیش بینی شود که پس از آزادی دیگر مرتکب جرمی نخواهد شد.هرگاه تا آنجا که استطاعت دارد ضرر و زیانی که مورد حکم دادگاه یا مورد موافقت مدعی خصوصی واقع شده بپردازد یاقرار پرداخت آن را بدهد.
به موجب ماده ۳۹ قانون مجازات اسلامی صدور حکم آزادی مشروط منوط به پیشنهاد سازمان زندان‌ها و تایید دادستان یا دادیارناظر خواهد بود. همچنین زمان استفاده از آزادی مشروط ربه موجب ماده ۴۰ قانون مجازات اسلامی حداقل یکسال وحداکثر پنج سال می‌باشد.
حبس تعلیقی
حبس تعلیقی نوعی حبس و مجازات تعلیقی است که شخص به آن محکوم میشود اما به تعلیق درآمده و اجرا نمی‌شود.
در ایران
طبق ماده ۲۵ قانون مجازات اسلامی جمهوری اسلامی ایران، حاکم می‌تواند با وجود شرایط مقرر در این قانون، هرگونه حبسی را همچون حبس بازدارنده و حبس تعزیزی را معلق نماید که به‌آن حبس تعلیقی گفته میشود.
طبق این ماده از قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، در زمان صدور حکم هرگونه حبس از سوی حاکم (حبس بازدارنده و حبس تعزیزی) در صورتی که ضمن صدور این احکام حاکم مقرر دارد که به‌عنوان مثال اگر محکوم در مدت معینی مرتکب جرم نشود، محکومیت وی لغو خواهد شد و در غیر این‌صورت حبس تعلیق شده وی در مورد او اجرا خواهد شد.
حبس خانگی
حبس خانگی (حصر خانگی، بازداشت خانگی) از نگاه حقوقی یعنی حوزه آزادی یک شخص توسط صاحبان قدرت محدود به خانه یا محل سکونت او شود. معمولاً در این شرایط هرگونه سفر، ملاقات با دیگران، ابراز عقیده یا ارتباط با دنیای خارج ممنوع و یا بسیار محدود می‌باشد. بازداشت خانگی به عبارتی جایگزین خفیفی برای بازداشت در زندان است. بازداشت خانگی در شرایطی استفاده میشود که مجازات زندان به دلایل مختلف مناسب به نظر نمی‌رسد و اغلب توسط دولت‌های خودکامه و استبدادی علیه مخالفان سیاسی اعمال میشود. به طور معمول شخصی که در بازداشت خانگی می‌باشد به ابزار ارتباطی دسترسی ندارد. اگر ارتباطات الکترونیکی مجاز باشد، یقیناً مکالمات و ارتباطات کنترل و شنود میشود.
جزئیات
تنها در برخی موارد استثنایی ممکن است فردی را بدون داشتن وکیل قانونی و بدون هیچگونه حکم قضایی تحت بازداشت خانگی قرار دهند. در برخی از کشورها در پی انتقادات شدید به این مجازات در طی سالیان، بازداشت خانگی به عنوان مصداقی از نقض حقوق بشر شناخته شده‌است. دربسیاری از کشورهای با حکومت استبدادی بازداشت خانگی با انگیزه سیاسی و به عنوان ساده‌ترین راه برای محدود کردن مخالفان شناخته میشود.
تاریخچه
اولین بار بطور رسمی قضات در اوایل قرن بیستم مجازات بازداشت خانگی را به عنوان جایگزین آزادی مشروط اعمال کردند. در آن زمان دستگاه‌های شنود و ردگیری وجود نداشت. از زمانی که دستگاه‌های کنترل و شنود الکترونیکی قادر به کنترل کامل محکوم شدند، این مجازات به عنوان جایگزین مجازات زندان در نظر گرفته شد. اولین حکم رسمی بازداشت خانگی در سال ۱۹۸۳ صادر شد که به دستان محکوم یک دستبند الکترونیکی جهت ردیابی و شنود متصل شده بود.
حبس خانگی در ایران
در دوره قاجار
طاهره قره العین از رهبران جنبش باب در دوره ناصرا‌لدین شاه بود که در جریان سرکوب بابی‌ها دستگیر شد و حدود ۳ سال در حبس خانگی بود.
در دوره پهلوی
شیخ خزعل فرمانروای محمره (خرمشهر کنونی) در پایان دوره قاجار بود. پس از قدرت‌گیری سردار سپه شیخ خزعل به مخالفان حکومت پیوست. سردار سپه پس از توافقی ابتدایی با شیخ خزعل او را ملزم کرد که برای پاسخگویی به دولت مرکزی به تهران برود. او تا پایان عمر در تهران در حبس خانگی زندگی کرد.
نصرت الدوله فیروز (فرزند فرمانفرما) وزیر مالیه رضاشاه بود که ناگهان مغضوب و به اتهام ارتشاء و سوءاستفاده مالی دستگیر شد. پس از مدتی تحمل زندان، با میانجیگری مستوفی‌الممالک، به خانه منتقل و در آنجا به مدت هفت سال تحت نظر قرار گرفت. او در اواسط سال ۱۳۱۵ دوباره بازداشت و چندماه بعد به سمنان تبعید شد و تا زمان مرگ در حبس خانگی ماند.
حسن مدرس از روحانیون مجلس دوم شورای ملی و سپس نماینده مردم تهران در مجلس سوم بود. مدرس پس از به سلطنت رسیدن رضاشاه به خواف و سپس کاشمر تبعید شد. رفتوآمد و دیدارهای حسن مدرس در دوران زندگی در خواف و کاشمر محدود و او عملا در حبس خانگی بوده است.
محمد مصدق نخست وزیر پیشین ایران در دوره پهلوی طی کودتای ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲ هجری شمسی با دخالت مستقیم امریکا عزل و پس از پایان دوره زندان (حکم دادگاه) تا پایان عمر در حبس خانگی به سر برد.
محمود طالقانی از اعضای جبهه ملی و از رهبران نهضت آزادی بود. او در سال ۱۳۵۰ به مدت حدود یک ماه در خانه خود تحت بازداشت خانگی قرار گرفت و پس از آن نیز به زابل و بافت تبعید شد. در دوران تبعید هم در خانه محل اقامتش با محدودیت رفتوآمد روبرو بود.
امیرعباس هویدا٬ نخست وزیر پیشین ایران در دوره پهلوی٬ در واکنش محمدرضا شاه به نارضایتی همه‌گیر سال ۱۳۵۷، تحت تعقیب قضایی قرار گرفت و در خانه امنی در منطقه فرشته تهران در بازداشت بود.
جیغ‌زدن
جیغ یک حالت انسانی است که انسان انجام می‌دهد و غالباً یک صدای بلند از دهان خود خارج میکند.
چوب‌زنی
چوب‌زنی نوعی تنبیه بدنیاست که به معنی ضربه زدن با چوب به اعضای بدن تنبیه‌شونده، از جمله نشیمنگاه، شانهها، پشت، دست و کف‌پاست. اندازه و قابلیت انعطاف چوب، تعداد ضربات و شیوه زدن ضربات به نحو چشمگیری متفاوت است.
در قرن نوزدهم و آغاز قرن بیستم، چوب‌زنی در بسیاری از نواحی خاورمیانه، آفریقا، آسیا، اروپا و مستعمرات اروپایی رایج بوده‌است. امروزه در بیشتر کشورهای توسعه‌یافته، چوب‌زنی قانوناً ممنوع است؛ هرچند در برخی ملّت‌ها هنوز رواج دارد.
در برخی کشورها، چوب‌زنی به عنوان راهی برای تنبیه متهمان در مراجع قضایی استفاده می‌شده‌است و میشود. همچنین، چوب‌زنی به عنوان روشی برای تنبیه کودکان در خانهها و مدرسهها به شمار میآید.
استفاده قضایی
چوب‌زنی، امروزه در دادگاه‌های قضایی جنوب شرقی آسیا(که در دوره استعمار بریتانیا باب شده‌است)، رواج دارد. در مالزی، سنگاپور، برونئی، زیمباوه، کنیا، بوتسوانا، تانزانیا، نیجریه نیز از این مجازات استفاده میشود. در اندونزی، چوب‌زنی به پشت وجود دارد.
استفاده آموزشی در خانهها و مدارس
استفاده از چوب برای حفظ انضباط در مدارس اروپا، بسیار رایج بوده‌است. قوانین مربوط به تنبیه بدنی در مدارس اروپا، در مدرسه‌های مختلف متفاوت بوده‌است. در برخی مدارس، تنها مدیر مدرسه حق اعمال چوب‌زنی را داشته است، اما در بیشتر مدارس خصوصی و دولتی، آموزگار و دیگر کارکنان مدرسه نیز حق تنبیه داشته‌اند؛ در بعضی مدارس دانش‌آموزان ارشد نیز حق چوب‌زدن دیگر دانش‌آموزان را داشته‌اند. در مدارس متوسطه در انگلستان، چوب‌زنی بیشتر منحصر به پسران می‌شد و کمتر این مجازات بر دختران اعمال می‌شد. عموماً از دانش‌آموز خواسته می‌شد که روی زمین دراز بکشد و یا روی یک صندلی یا میزتحریر خم شود، و آنگاه با چوب به پشت و نشیمنگاه او ضربه می‌زدند. در اکثر موارد، این تنبیه در حالی صورت می‌گرفت که شاگرد لباس‌هایش را به تن داشت. چوب‌زنی در مدارس امروز در بریتانیا ممنوع شده‌است؛ هرچند که در بسیاری از مستعمرات سابق بریتانیا از جمله سنگاپور، مالزی، زیمباوه و کنیا هنوز رایج است. در دیگر مستعمرات نیز چوب‌زنی رایج بود، تا این که قانوناً ممنوع شد. در نیوزیلند در سال ۱۹۹۰ و در آفریقای جنوبی در سال ۱۹۹۷ قانون چوب‌زنی را ممنوع ساختند. در مالزی، سازمان آموزش در سال ۱۹۵۷ چوب‌زدن به دختران را در مدارس آن کشور ممنوع کرد، هر چند چوب‌زنی دختران هنوز کم‌وبیش در مدارس ابتدایی و همچنین مدارس متوسطه رایج است
شوک الکتریکی
در حالت شوک الکتریکی،برق گرفتگی یا فره‌گرفتگی، گذشتن گردش الکتریکی از تن آدم مایه دریافت درد یا آسیب دیدگی در تن میشود. اگر خوش بخت بوده باشید گستره فره گرفتگی به دریافت خارش یا لرزش بسنده میکند. اما زمانی که در حال کار کردن بر روی خطوط توان بالا هستیم، نشانه ها فره گرفتگی میتوانند خیلی جدیتر باشند بگونه ای که درد، کم ارزش‌ترین آنها به شمار میآید. شناسایی گذرگردش از تن به عامل های گوناگونی مانند ولتاژ، گردش، زمان گذر گردش، راه گردش در تن, بسامد و... بستگی دارد. اما روی هم رفته آستانه شناسایی برای گردش DC ، اگر از دست بگذرد بین ۵ تا ۱۰ میلی آمپر و برای گردش AC با فرکانس ۶۰ هرتز بین ۱ تا ۱۰ میلی آمپر است.
بررسی دانشی رخداد برق گرفتگی
چرخه الکتریکی از یک سرچشمه توان ، راه گذر، بار الکتریکی و توانگیر تشکیل شده . راه گذر گردش از یک منبع تغذیه آغاز و به زمین پایان مى گیرد. همیشه الکتریسیته یا گردش الکتریکى ، کوتاه ترین راه را براى رسیدن به زمین پیدا مى کند . از آنجا که 70 درصد تن ما را آب تشکیل داده و آب رساناى بسیار خوبى براى گذر گردش الکتریکى مى باشد پس هنگامی که انگشت ما با یک چرخه تماس دار تماس پیدا مى کند یعنى کوتاه ترین راه براى گذر گردش پیدا شده است
مردزدایی
مردی زدایی (به انگلیسی: Emasculation) در لغت به معنای اخته سازی جانداران نر و از مردی انداختن جنس نر انسان است. اخته سازی یا خایه کشی به معنای برداشتن بیضه مردان است، این عمل خصوصاً در دوره برده داری جهت از بین بردن خوی نرینگی در بردگان بسیار مرسوم بوده است.
در گیاه شناسی به زدودن بخش نرینه گل گفته میشود و در دامداری به اخته سازی دام موسوم است.
Emasculation در اصطلاح عامیانه به معنای «احساس کمتر از یک مرد بودن» به کار می‌رود.
keywords : بوکیو،وب سایت بوکیو،مقالات بوکیو
